Η μπαλάντα των μπάσταρδων συναισθημάτων

Εκείνο το τελευταίο φιλί έπρεπε να δοθεί υπό το βλέμμα  
μαυροντυμένων ανδρών που θα στέκουν σιωπηλοί 
με τις ομπρέλες τους και τα ανέκφραστα μάτια τους 
μια χορωδία να παίζει tool και ο ουρανός να βρέχει σαν 
να μην αντέχει άλλο καταπίεση, πουλιά θα κάνουν 
βουτιές και θα αρπάζουν τα καπέλα των περαστικών 
αυτό που πραγματικά χρειάζομαι στη ζωή μου αυτή 
τη στιγμή είναι καλύτερη μουσική, ηλιόλουστες μέρες και 
περισσότερο σάλιο, μα παρεξήγησα τις προθέσεις σου 
και βρήκες τον τέλειο άνθρωπο να αμβλύνεις 
τα νύχια σου, ζήτησα μια απάντηση στην ερώτηση μου 
και μου έδωσες δύο, εξίσου καλές, όπως κι αν με λένε 
δεν σε νοιάζει, βρίσκεις τρομακτικούς τους ανθρώπους 
με μάσκες ζώων; εγώ ανατριχιάζω όταν συναντώ ζώα 
με μάσκες ανθρώπων.


Θα βγάλω το σκασμό τώρα. Μπορείς να με φιλήσεις. 

Μεθαύριο

H τιμωρία μου σ' αυτόν τον κόσμο
να μιλώ την ίδια γλώσσα με τους ανθρώπους
μα να μη καταλαβαίνω τίποτα παρά μόνο 
αν μου το εξηγήσεις εσύ με μια γρατζουνιά.

Το κορίτσι με τα ελαφίσια μάτια

Έλα να δώσουμε σε πολύχρωμα πουλιά δικά μας αστεία ονόματα, να φάμε πορτοκάλι και να τρέξει ο χυμός στο στήθος σου, να αφήσω την τιράντα από το νυχτικό σου να πέσει αθόρυβα, να φτάσει επιτέλους το κορμί σου στον προορισμό του και να γλιστρήσουν δυο χρυσόψαρα μέσα σου παντού, να φανούν φλόγες στις γλώσσες μας και μικρά κίτρινα άνθη ανάμεσα στα ποδιά σου, να μετρήσουμε αγέρωχους σπασμούς και γρατζουνιές μπρούτζινες ανεπανάληπτες, έπειτα θα περάσουν τα θηρία και οι γρυλισμοί θα σταματήσουν, θα γλύψουμε με στοργή ο ένας τις πληγές του άλλου, καμιά οδός δεν θα πάρει ποτέ το όνομά μας ζωγραφιά μου, μα αυτό δεν κάνει τον έρωτα μας λιγότερο ένδοξο.